Pompy ciepła powietrze-woda z wbudowanym zasobnikiem ciepłej wody użytkowej pobierają energię cieplną z powietrza i wykorzystują ją do ogrzania wody.
W pompie ciepła znajduje się sprężarka, czynnik chłodniczy, parownik, skraplacz i zawór rozprężny. Wszystkie te elementy są potrzebne, by odzyskać ciepło z powietrza, co najogólniej mówiąc, polega na sprężaniu i rozprężaniu czynnika chłodniczego (w tym wypadku to czynnik R134A). Odzyskana energia cieplna pozwala podgrzać wodę w zasobniku.
Pierwszy etap to zassanie powietrza z otoczenia do parownika, w którym jest ogrzewany czynnik chłodniczy. Sprężarka, czyli serce systemu, zwiększa z kolei ciśnienie czynnika chłodniczego, który w efekcie osiąga temperaturę około 900C. Tak podgrzany czynnik trafia do skraplacza, a w nim następuje oddanie energii cieplnej wodzie użytkowej i podgrzanie jej do temperatury maksymalnie 600C. Na koniec czynnik przechodzi przez zawór rozprężny, spada ciśnienie i temperatura tego płynu i wraca on do parownika. W parowniku ponownie pobierane jest ciepło z otoczenia zewnętrznego i cały cykl się powtarza.
Pompy ciepła pobierające powietrze z zewnątrz mają ograniczoną wydajność przy ujemnych temperaturach. Dlatego można je wyposażyć w grzałki elektryczne, które podgrzewają wodę, gdy skuteczność pompy jest zbyt niska.
Możliwe jest również wspomaganie pompy w chłodniejsze dni innymi źródłami ciepła, na przykład kotłem gazowym lub instalacją solarną (a nawet oboma tymi źródłami jednocześnie). Pompę podłącza się do tych urządzeń za pomocą dodatkowych wężownic.
Skraplacz to element, który w wielu pompach ciepła ma bezpośredni kontakt z wodą. Są jednak modele, np. pompa HP-E 260 ACS marki Beretta, w których wężownica skraplacza jest owinięta wokół zbiornika z wodą. Dzięki temu obieg czynnika chłodniczego jest odseparowany od wody użytkowej, co wyklucza możliwość przedostania się czynnika do wody w razie rozszczelnienia obiegu chłodzącego.
Więcej o pompie HP-E ACS Beretta na stronie www.beretta.pl